(بروس اشنایر٬ نویسنده کتاب Liars and Outliers است.)

بروس اشنایر٬ CNN: می‌خواهم مطلبم را با سه داده مهم شروع کنم:

۱) گروهی از هکرهای وابسته به ارتش چین که مجموعه‌ای از حملات گسترده سایبری علیه آمریکا را سازمان‌دهی و اجرا کرده بودند شناسایی شدند٬ چون آنها از همان شبکه‌ای که برای اجرای حملات خود بهره می‌گرفتند٬ به فیس‌بوک هم وصل می‌شدند.

۲) هکتور مونسگور ۲۸ ساله٬ یکی از رهبران و مغزهای متفکر جنبش هکرهای LulzSac سال گذشته توسط FBI شناسایی و دستگیر شد. او به امنیت آنلاین مسلط بود و از سرویسی برای پنهان کردن هویت خود استفاده می‌کرد٬ اما همین که یک بار بدون پنهان کردن آدرس IP خود وارد یک چت‌روم شد٬ پلیس آمریکا ردش را گرفت و دستگیرش کرد.

۳) پائولا بردول٬ زنی که با دیوید پترائوس٬ رئیس سابق CIA پنهانی در رابطه بود٬ همچون موارد پیشین برای حراست از امنیت و پنهان کردن هویت خود در وب تلاش بسیاری کرده بود و تدابیر مخصوصی در نظر گرفته بود. او هرگز از کانکشن خانه‌اش به ایمیل پنهانش وصل نمی‌شد و هر گاه می‌خواست از آن طریق با پترائوس در تماس باشد از شبکه‌های عمومی مثل هتل‌ها استفاده می‌کرد. FBI اطلاعات ثبت‌شده در سرور‌های چند هتل مختلف را به دست آورد و از این طریق او هم شناسایی شد.

راهی برای رهایی نمانده است

چه بپذیرید و چه نپذیرید٬ چه بپسندید و چه نپسندید٬ اینترنت یک تشکیلات عظیم جاسوسی است. ما همیشه تحت تعقیبیم. گوگل در تعقیب ما است؛ هم در صفحات خودش و هم در همه صفحاتی که به آنها دسترسی دارد.

فیس‌بوک هم همین‌طور؛ فیس‌بوک حتی کسانی که کاربر این شبکه اجتماعی نیستند را هم زیر نظر دارد. اپل هم با آی‌فون و آی‌پد همه حرکات ما را زیر نظر دارد. یک روزنامه‌نگار با ابزاری موسوم به Collusion توانست کسانی که او را تعقیب می‌کنند را تعقیب کند. در یک بازه ۳۶ ساعته ۱۰۵ کمپانی تحرکات و فعالیت‌های آنلاین او را تحت نظر داشتند.

آنچه ما در اینترنت انجام می‌دهیم حالا بخشی جدایی‌ناپذیر از اطلاعات مربوط به ما است و این مساله با سرعتی باورنکردنی رو به گسترش است. تلاش‌های پائولا بردول برای پنهان نگه داشتن هویت خود٬ با به دست آوردن اطلاعات اقامتش در هتل‌ها نقش بر آب شد. امروز کامپیوترها در هر کاری که ما انجام می‌دهیم دخیل‌اند و به طور طبیعی داده‌هایی درباره ما تولید می‌کنند.

«برای ما راهی برای رهایی نمانده. به دنیایی که گوگل دقیقا می‌داند هر کدام از شما چه نوع فیلم پورنی دوست دارید٬ خوش آمدید؛ دنیایی که در آن گوگل شما را حتی بهتر از شریک زندگی‌تان می‌شناسد؛ دنیایی که در آن سازنده موبایل‌تان هر لحظه می‌داند که کجا هستید. به خط پایان مکالمات خصوصی خوش آمدید»

حالا همه‌چیز ذخیره می‌شود؛ همه‌چیز به هم مرتبط است و بسیاری از کمپانی‌های بزرگ جهان با پرونده‌سازی از زندگی‌های ما با استفاده از اطلاعاتی که از منابع گوناگون به دست می‌آورند٬ پول می‌سازند. مثلا فیس‌بوک٬ رفتار آنلاین شما را با عاداتی که در هنگام خرید در جهان آفلاین دارید تطبیق می‌دهد و ارتباط میان آنها را کشف می‌کند.

حتی از این هم می‌توان فراتر رفت؛ گوشی موبایل شما اطلاعات مرتبط با موقعیت‌های مکانی را ضبط می‌کند و همه تحرکات شما ثبت‌شده و قابل دسترسی است. این سیستم تجسس آنلاین بسیار فراگیر است: همه ما تحت نظریم٬ همیشه و همه‌جا٬ و اطلاعات مرتبط با فعالیت‌های ما ذخیره می‌شود و تا ابد باقی خواهد ماند. این همان تشکیلات عظیم جاسوسی است و بارها از آنچه جرج اورول در سر داشت بزرگ‌تر و کارآمدتر است.

شاید فکر کنید در چنین شرایطی راه‌هایی برای گریز هم هست. ما می‌توانیم از جستجو در گوگل روی آی‌فون‌های خود خودداری کنیم و به جای آن از مرورگرهای کامپیوتری استفاده کنیم که امکان حذف کردن کوکی‌ها را به ما می‌دهند. می‌توانیم با هویت مستعار وارد فیس‌بوک شویم. می‌توانیم موبایل‌هایمان را خاموش کنیم و نقدی خرید کنیم. اما مساله اینجاست که هیچ‌کدام از این اقدامات تاثیرگذار نخواهد بود.

راه‌هایی که از طریق آن شما تحت تعقیب قرار می‌گیرید٬ بسیار پرشمارند. اینترنت٬ ایمیل٬ موبایل٬ مرورگر وب٬ شبکه‌های اجتماعی٬ موتورهای جستجو؛ اینها بخشی جدایی‌ناپذیر و ضروری از زندگی روزمره‌اند و نمی‌توان از مردم انتظار داشت که چون از تجسس و تحت تعقیب قرار گرفتن خوش‌شان نمی‌آید از آنها استفاده نکنند٬ آن هم در شرایطی که بخش عمده‌ای از این جاسوسی عمدا به‌طور پنهانی انجام می‌شود و جای‌گزین‌های مناسب هم برای این سرویس‌ها هم بسیار محدود و معدودند.

این چیزی نیست که از طریق «بازار آزاد» قابل حل باشد. ما به عنوان مصرف‌کنندگان هیچ انتخابی در برابرمان نداریم. همه کمپانی‌های اصلی خدمات‌دهنده در اینترنت از تعقیب کردن ما سود می‌برند. به محض این‌که وارد وب‌سایتی می‌شوید٬ مشخص می‌شود که چه کسی هستید؛ حتی بدون کوکی‌ها هم راه‌های بسیاری برای تعقیب و رهگیری آنلاین شما وجود دارد.

اینترنت فراموش نمی‌کند

کمپانی‌های تولیدکننده گوشی‌های هوشمند علاقه‌ای به حراست از حریم خصوصی شما ندارند. در یک پروژه تشخیص هویت در دانشگاه کارنگی ملون در آمریکا٬ پژوهشگران توانستند یک سوم دانشجویانی که تصویرشان در ویدئوها ضبط شده بود را صرفا از طریق مقایسه تصاویرشان با عکس‌های تگ‌شده عمومی روی فیس‌بوک شناسایی کنند.

«همه ما تحت نظریم٬ همیشه و همه‌جا٬ و اطلاعات مرتبط با فعالیت‌های ما ذخیره می‌شود و تا ابد باقی خواهد ماند. این همان تشکیلات عظیم جاسوسی است و بارها از آنچه جرج اورول در سر داشت بزرگ‌تر و کارآمدتر است»

حراست از حریم خصوصی در اینترنت دیگر تقریبا غیرممکن است. اگر فقط یک بار فراموش کنید که هویت آنلاین‌تان را پنهان کنید٬ یا فقط یک بار روی لینکی به اشتباه کلیک کنید٬ یا چیزی را اشتباه تایپ کنید٬ برای همیشه نام‌تان را روی سرویسی چسبانده‌اید که برای پنهان شدن از آن استفاده می‌کنید و به سادگی شناسایی می‌شوید. هکتور مونسگور فقط یک بار اشتباه کرد و به دام افتاد. وقتی رئیس CIA نمی‌تواند از حریم خصوصی خود حراست کند٬ ما احتمالا هیچ شانسی برای این کار نخواهیم داشت.

در جهان امروز دولت‌ها و کمپانی‌ها با هم همکاری ‌می‌کنند تا اوضاع با همین شرایط ادامه یابد. دولت‌ها با کمال میل از داده‌هایی که کمپانی‌ها در اختیار دارند بهره می‌گیرند تا ما را دقیق‌تر زیر نظر داشته باشند. کمپانی‌ها هم با کمال میل داده‌ها را از دولت‌ها می‌خرند.

جاسوسی همچنان پرقدرت به پیش می‌رود و ما بی‌قدرت می‌مانیم. آنها بر خلاف میل مردم٬ از مواضع خود عقب‌نشینی نخواهند کرد. اصلاح این وضعیت نیازمند اراده‌ای قوی از سوی دولت‌ها است٬ اما آنها همان‌قدر سرمست جمع‌آوری داده‌ها هستند که کمپانی‌ها.

برای ما راهی برای رهایی نمانده. به دنیایی که گوگل دقیقا می‌داند هر کدام از شما چه نوع فیلم پورنی دوست دارید٬ خوش آمدید؛ دنیایی که در آن گوگل شما را حتی بهتر از شریک زندگی‌تان می‌شناسد؛ دنیایی که در آن سازنده موبایل‌تان هر لحظه می‌داند که کجا هستید. به خط پایان مکالمات خصوصی خوش آمدید٬ چون مکالمات شما به طور فزاینده روی ایمیل٬ اس‌ام‌اس یا شبکه‌های اجتماعی صورت می‌گیرد.

به دنیایی که همه فعالیت‌های شما یا همه فعالیت‌های انجام‌شده روی یک کامپیوتر٬ ذخیره می‌شود٬ به هم ارتباط می‌یابد٬ مورد بررسی قرار می‌گیرد و بدون آگاهی و رضایت شما میان کمپانی‌ها دست به دست می‌گردد و دولت‌ها هم ممکن است به سادگی به آنها دست پیدا کنند٬ خوش آمدید. به دنیای اینترنت بدون حریم خصوصی خوش آمدید