آن روی سکه بازی ایران – عربستان
در بازی شنبه‌شب تیم ملی فوتبال ایران مقابل عربستان همگی شاهد حضور رئیس‌جمهور محترم در جایگاه مهمان ویژه استادیوم آزادی بودیم؛ حضوری که -البته چندی پیش هم در مجموعه 12 هزار نفری آزادی و در مسابقات کشتی اتفاق افتاد- و بار دیگر تجربه تلخی را برای رئیس جمهور، تیم همراه و البته مردم فهیم ایران به همراه داشت.
حضور شخصیت‌های رسمی و رهبران سیاسی برای تماشای بازی‌های ملی در تمامی دنیا برای ترغیب و انگیزش احساس ملی و در نهایت تحریک بازیکنان به بازی با انگیزه بالا به‌کار می‌رود اما با تمامی این اوصاف رعایت چند نکته برای شرکت در این گونه مسابقات برای شخصیت‌های سیاسی توصیه می‌گردد:
1. معمولاً مقامات سیاسی به ویژه بالاترین مقام اجرای کشور برای تماشای این گونه مسابقات- که تماشاگران میلیونی دارد- از نظر مشاورین خود در حوزه تربیت بدنی استفاده می‌کنند و شرکت خود را منوط به پیروزی حتمی تیم ملی در برابر تیم رغیب می‌کنند به‌طوری که اغلب رهبران با اعتماد به پیروزی تیم ملی کشورشان به تماشای این گونه مسابقات می‌نشینند.
این در حالی است عدم آگاهی دانسته یا ناآگاهانه مشاورین ریاست محترم جمهوری در همراهی ایشان با دو تیم کشتی و فوتبال در بازی‌های اخیر به این شایعه دامن زده است که حضور رئیس‌جمهور برای تیم‌های ملی خیلی هم آن‌قدر که احساس می‌شد سودمند نبوده است.
2. ایام، ایام انتخابات ریاست جمهوری است و حضور ریاست
محترم جمهوری با این اشتیاق در جمع‌های مردمی به این شایعه دامن می‌زند که شرکت ایشان در چنین مسابقاتی در راستای کسب آرای مردمی است.
شرکت در این گونه مسابقات، رسمی است که اکثر مقامات از آن بهره می‌گیرند. با این حال این سوال مطرح می‌شود که آیا این نوع رفتارها نباید با هوشیاری و درایت انجام شود که -خدای ناکرده- باعث سرافکندگی و سرشکستگی غرور ملی نشود.
3. حفظ غرور ملی زمانی تحقق خواهد یافت که تماشاگران و مسئولان به خواسته‌های خود حداقل در یک بازی ملی برسند؛ نه اینکه در ابتدای بازی هنگام ورود بازیگران عربستان به استادیوم ورزشگاه با شعار 100هزار نفری مبنی بر "خلیج فارس ایران" غرور و حس زیبایی را ایجاد کرد ولی در پایان بازی این گونه غرور ملی ایرانیان آن هم در برابر تیم عربستان که به دلایل تاریخی از حساسیت خاصی برای ما ایرانیان برخورداراست خدشه دار شود.
4. البته آن روی سکه این است که رئیس جمهور محترم با درک و شناخت دقیقی که از کارشناسان ورزشی خود در عرصه‌های مختلف دارد پا به عرصه تماشای مسابقات کشتی و فوتبال گذاشته است. اما شکست‌های اخیر حاکی از آن است که نه این کارشناسان ورزشی و فوتبالی قابل اعتمادند و نه بایستی یک رهبر سیاسی به این پیش‌بینی‌ها اکتفا کند و آبروی خود را در آستانه انتخابات و لو برای چند رای هزینه کند.
5. نگارنده قطعاً معتقد نیست که کسب موفقیت و شکست در یک مسابقه ورزشی می‌تواند نتیجه حضور یا عدم حضور مقامی رسمی باشد ولی فرهنگ و باورهای خاص ایرانیان علی‌الخصوص طیف ورزش دوستان همواره با این گونه عقاید و شاید خرافات غلط عجین بوده و نمی توان آن را نادیده گرفت؛ یعنی به همان میزان که می‌توان از احساسات و غررور ملی در راستای اهداف خاص استفاده کرد به همان میزان نیز عدم موفقیت در برنامه‌ریزی و کسب نتیجه دلخواه نتیجه عکس خواهد داشت و این آن چیزی است که کارشناسان و متملقان اطراف مسئولان شاید قادر به پیش‌بینی آن نبوده و نیستند.
به همین دلیل است که بازنگری در ارزیابی عملکرد و پیش‌بینی و پیشنهادهای این مشاوران ضروری به نظر می‌رسد.
